MAŁY KIEŻMARSKI SZCZYT od północy.
Przejście drogi (tak na prawdę powinno być - dwóch dróg) Stanisławskiego do wierzchołka. P. Orawiec, A. Wojdyła - 11.09.2012, trudności VI, 8.30 h.
Stanisławski swój podbój największej ściany w Tatrach podzielił na dwa etapy. Najpierw w ciągu dwóch dni - 12 - 13.07.1932, wraz z B. Chwaścińskim i W. Ostrowskim przeszedł dolną część ściany aż do poziomu Niemieckiej Drabiny. Na ścianę wrócił dopiero 4.08.1932 roku z tym, że jego partnerem był tym razem Paweł Fogel. Wtrawersowali oni Niemiecką Drabiną pod spiętrzenie górnej części ściany i tam startując, wytyczyli linię aż do samego wierzchołka.
Dolna część drogi Stanisławskiego prowadzi wielkim kominem i jest bodaj najpopularniejszą drogą na ścianie. Większość zespołów kończy jednak tutaj swoją przygodę ze wspinaniem po czym schodzą w dół. Przejście górnej części jest bardziej wymagające, szczególnie jeśli robi się ją łącznie z dołem. Droga trochę kluczy, doskwiera niewielka ilość stałych punktów, a możliwości asekuracji w wielu miejscach pozostawiają wiele do życzenia.
